Als uitvalsbasis voor zijn politiek werk kocht Jef met de wedde van het Europees parlement een huis in de Boslaan 27 in den tuinwijk van Waterschei.

Eerst kwam hij in de gemeenteraad van Genk terecht als onafhankelijke op de lijst van de socialisten. Met de slogan “christen en socialist” werd hij met glans verkozen. Hij wilde tegelijk een brug slaan tussen christenen en socialisten, alsook de megafoon zijn van wat er leeft in de buurten. Het bisdom en de christelijke zuil namen hem dit niet in dank af. Hij moest op het matje komen bij de bisschop. Jef haalde inspiratie uit de figuur van priester Daens. Hij bracht de problemen van de buurtbewoners in de gemeenteraad, telkens met een schare supporters achter hem.

Jef stootte, als onafhankelijk kandidaat op de SP-lijst, door naar het Europees parlement. Ook daar bracht hij de problemen van migranten en mijnwerkers op de agenda. Toen hij bij een volgende federale verkiezing omwille van de leeftijdsgrens van 65 jaar niet meer mocht opkomen bij SP (Vooruit), stapte hij over naar Agalev (Groen).

Hij geraakte verkozen in de senaat. Ook daar deed hij aan politiek van onderuit, zoals hij het noemde. De stemlozen een stem geven.

Dankzij de royale inkomsten als politicus nam Jef een hele staf aan personeel aan: Fons, Flor, Karel, Guido, Jef, Lina, Jos en Edith.  Maandelijks stortte hij ook grote sommen in een sociaal fonds waarmee kleinschalige buurtprojecten ondersteund werden. Jef wou niet rijk worden door aan politiek te doen. In Straatsburg sliep hij niet in luxueuze hotels, maar op een veldbed in zijn kantoor.

Jef had tegelijk ook een ruime kijk op de internationale politiek. Hij trok meerdere keren naar Kosovo om er te bemiddelen in de Balkanoorlog. Ook Palestina lag nauw aan zijn hart. Hij ging er de Palestijnse kampen bezoeken die bestookt werden door het Israëlische leger. Jef nam verschillende keren deel aan de Unctad-conferentie. De eerste keer in 1972 in Chili waar hij een hongerstaking hield uit protest tegen het uitblijven van eerlijke handelsakkoorden. Later volgden Nairobi, Boekarest en Manilla. Hij ging telkens met een groepje militanten en maakte verslagen van hun acties. Jef bracht ook daar de aanklachten van onderdrukten in de conferentie en in de media. Zijn thema’s waren: vrede, strijd tegen honger en onderdrukking, gelijke rechten voor iedereen, een gezond leefmilieu, stemrecht voor migranten, politieke gevangenen, enz.