Bij Greenville staat de buste van Jef, gemaakt door beeldhouwer en lokale kunstenaar Staf Timmers. Het is een eerbetoon van de mijnwerkers, ironisch genoeg in de vroegere hoofdzetel van KS.

Jef was de vriend van vele mijnwerkers, want als er stakingen waren was Jef present op de piketten om hen te steunen en aan te moedigen. Hij nam hen af en toe ook mee naar het Europees parlement in Straatsburg. Dat was Jefs kracht: de problemen van onderuit samen met de betrokkenen op de politieke agenda plaatsen.

Het werd hem door de machthebbers niet altijd in dank aangenomen. Een priester die aan politiek deed, en dan nog met de Socialisten of de Groenen, het was “des duivels”. Gelukkig kon Jef rekenen op de tolerantie van bisschoppen Heusschen en Schreurs. Zij lieten hem zijn priesterambt behouden, mits hij zijn pastorale taken zou beperken en niet zou mengen met zijn politiek optreden. Niet alleen bij de kerk, maar ook in politieke en zakelijke middens, was men niet zo gesteld op die rebelse priester. Jef leed bij momenten onder de kritieken en beledigingen van de overheden. Daar was hij gevoelig voor. Het kon hem diep raken. Toch deed hij door. Hij voelde zich omringd door zijn achterban, de mijnwerkers, de mensen uit de achtergestelde buurten en zijn medestanders bij Wereldscholen. Als het moest, ging Jef door een vuur. Staf Timmers verbeeldde deze bezieling door de buste van Jef op een stempel/stut, die gebruikt werd in de mijnen, te zetten. En door hem een geheven vuist mee te geven.