In deze buurt is Jef groot geworden, in een gezin van zes kinderen. Zijn vader was veehouder en zijn moeders familie baatte de winning van het kasteel van Vogelsanck uit. Dit huis in de Sint Annastraat werd door zijn zus Jeanne gebouwd in de jaren '70, als gereconstrueerde vakwerkhoeve. Jef heeft hier tot aan zijn dood gewoond. Het was een oase van rust. Niet alleen voor hemzelf en zijn zussen Jeanne en Julienneke, maar ook voor menig bezoeker.

Het was vooral Jeanne die de bezoekers en Jefs medewerkers in de watten legde met heerlijke maaltijden met groenten uit de tuin, melk en boter van de geiten, en af en toe ook geitenvlees en een eigen kipje in de pan. Om je vingers af te likken was de vanille pap met vlierbessensiroop en haar overheerlijke vlaaien en wafels. Jef hielp dan mee aan de afwas en praatte met zijn gasten over de wereld- en dorpspolitiek.

Na het middagmaal ging Jef steevast rusten op de lange zetel. Bij goed weer deed hij zijn dutje in het bosje achter de geitenwei. Hij had een zachte, vreedzame snurk. Hij sliep nooit lang, een half uurtje volstond. Na de siësta ging hij meestal nog even wandelen. “Dat houdt mij gezond,” zei hij.

Ook Jefs andere twee zussen Celine en Martha en zijn broer Marcel, kwamen met hun kinderen regelmatig over de vloer. Ja, Jef was een familieman. Maar ook zijn vrienden en strijdmakkers beschouwde hij als familie. Veel van hun kinderen werden gedoopt door hem, op de hem eigen wijze natuurlijk, meestal bij de mensen thuis. Sober en betekenisvol.

Op het einde van zijn leven schonken Jef en Jeanne het huis aan een vzw die er een zinvolle bestemming aan gaf in de geest van Jef. De jongerenwerking van ARKTOS heeft er sinds enkele jaren zijn vaste stek. Het huis is een soort “leerhuis”, waar regelmatig lezingen en gespreksmomenten plaatsvinden. Groepen en verenigingen kunnen “op aanvraag” in de living een bijeenkomst organiseren.